(Uit column GS)
gehele column Annus Horribilis 2023 - De laatste stuiptrekking van de schrijvende aap Don Arturo (47)
Vrijdag 24 november
Schadenfreude ist die schönste Freude
Ik zit met mijn uitgever Otto op Schiphol te wachten op de vlucht naar London City Airport en ben nog steeds aan het nagenieten van de overwinning van Wilders. Het is exact dezelfde sensatie als bij de overwinning van Trump, de uitslag van het Brexit-referendum en de verkiezingsoverwinning van BBB. Ook toen wentelde ik mij in leedvermaak. En wederom is er heerlijke Schadenfreude vanwege het intense verdriet bij hoernalistiek Nederland: de verbouwereerde gezichten bij de inktkoelies van het Vlaamse Mediakartel, de tranen in de ogen van Floor Bremer, de cheerleader van D66 en RTL Unilever Treurbuis, de verbijstering bij de buklaven van de NPO, de huilende gestaalde kaders van Groep Frenske, de asgrauwe kop van Rob Jetten, die op slag van de ideale schoonzoon transformeerde tot een bijzonder griezelige Gay Dracula.
De Nederlandse journalistiek leeft al decennialang in een bubbel. Eerst waren de amigos de la prensa verbijsterd over de populariteit van Fortuyn en schreven ze die kapot. Idem dito met Thierry Baudet en daarna Caroline van der Plas. De afgelopen maanden werd het moeilijk: ze moesten enerzijds én Omtzigt én Van der Plas én Wilders slopen, en anderzijds Timmermans – Kaag met een pens en een baard – de hemel in schrijven. Een ondankbare taak. Vrijwel alle aanwezigen in de studio waar de Grote GeenStijl Tweede Kamer Verkiezings Uitslag Dinges werd opgenomen, kennen politici van rechtse partijen. Jarenlang werden er informele avonden gehouden in Café Waterlooplein – de zogenaamde ‘alt right-borrels' – en daar kwam altijd een zeer prettig publiek op af: een mix van vrije geesten. De broodschrijvers van de Vlaamse kartelkrantjes lieten zich nooit zien op dit soort avondjes, want die willen en durven niet geassocieerd te worden met “extreem-rechts”.